Czas

Przed – czasem – uklęknę

Oddając pokłon rzeknę:

Czasie!

– Tyś podobny Bogu!

Tyś ważną nogą w „Trójnogu”!

A na Trójnogu cały wszechświat stoi.

– Poza nim, nic się nie ostoi.

Wy – Czas, Przestrzeń i Życie

Filary bytu stanowicie!

Zapewne Wy – władcze – trzy wielkości

Przetrwacie, od minus, do plus nieskończoności.

Wszak początku i końca waszego nie znamy.

Jedynie co wiemy – to to, że w Was trwamy.

Bez Ciebie – Czasie – nie ma istnienia.

Odmierzasz życie każdego stworzenia.

W Tobie odbywa się ożywianie

I w Tobie, też umieranie.

– Jesteś Panem rozniecania i wygaszania!

Jak i przedziału, między nimi trwania.

Jednak mimo swej ważności

Nie wyzbyłeś się relatywności.

Cwałem wydajesz się jednemu

Stępem, zaś drugiemu.

Twój bieg, nieustający

Z nikim i z niczym się nie liczący

Jednemu zaszkodzi

A drugiemu dogodzi.

Nieczułyś na prośby i błagania

Odmawiasz datków przyjmowania.

Nikt Cię nie zjedna, ani przekupi.

Jedynie fart, gdy się, do Cię przycupi

Potrafi chwycić garstkę chwili

Która człekowi życie umili.

Wspomnę – moja śp. Mama

Często powtarzała

– Pamiętaj! Czas leci, czas nie czeka

Czas goni i czas ucieka.

– I jak tu pojąć Cię?

– Czy ktoś oświeci mnie?

Nie! Nie! Nie!

Nie będę dłużej drążył Cię.

– Pewnie wchodzisz, z Bogiem w układy

Temu nie ma na Cię rady.

Tak! Tak!

Musisz mieć z Bogiem wiele wspólnego

Jako że nic nie zadziała bez przyzwolenia twego.

Aleee? Ale czy Ty z Przestrzenią i Życiem

– W Bycie

Spełniacie swoją rolę należycie?

– Cooo?

Co ja słyszę? – Nie uwierzycie!

Przypomina mi! – Beze Mnie, Przestrzeni i Życia

Nie byłoby żadnego „Bycia”.

Kolejne wydanie polskiego paradoksu

Pomóżcie nam zablokować zamach na naszą wolność! – Wołają, przeciwnicy, chcący nie dopuścić do wejścia w życie zmian w sądownictwie, uchwalonych przez PiS-owską większość w obu izbach parlamentarnych.

Zastanówcie się dobrze – wołają głośno – i odpowiedzcie sobie na pytanie: Skąd weźmiemy forsę na pokrycie zadłużeń upadłościowego – na ten przykład – dilera mieszkaniowego, jeśli nie będzie nam wolno odebrać i sprzedać waszych mieszkań zakupionych, za zaciągnięty, hipoteczny kredyt?  - No skąd? Zabrać środków finansowych dilerowi nie możemy, bo on je przezornie, przed ogłoszeniem upadłości spółki matki wyprowadził do spółek córek. To wy, to w waszych rękach leży decyzja, czy wolno nam będzie zasądzać pozbawienie was życiowego dorobku, na pokrycie zadłużenia upadłej spółki matki. – Przypominamy wam – uchwalenie, przez obie izby parlamentarne, obsadzone przez PiS swoimi ludźmi, zmian w polskim sądownictwie – to twardy dowód zamachu na naszą wolność. Po wejściu w życie uchwalonych – „wbrew demokratycznym wolnościom” – PiS-owskich aktów prawnych, już nie będzie nam wolno zasądzać pokrywania, zadłużeń dilera środkami finansowymi, pozyskanymi ze sprzedaży waszych mieszkań, bo za takie wyroki mogą nas pozbawić immunitetu i wsadzić do ciupy.

Apelujemy do waszych sumień – nie pozostawiajcie nas samych w walce o nasze swobody obywatelskie, pozwalające nam, na bezkarne wydawanie i egzekwowanie wyroków, pozbawiających was mieszkań i wysiedlanie, wprost na „wolną” ulicę. – Jeśli nam nie pomożecie, my to zapamiętamy i znajdziemy sposoby, aby wam dobrać się do d….!

– Zza płotu dochodzą głosy: Tak! Tak! Pomożemy! Pomożemy! Pomożemy reprywatyzować inne miasta, Warszawka już spalona. Pomożemy zakładać kolejne Amber Gold. Nie pozostaniecie sami. Staniemy za wami murem i nie dopuścimy do zamachu na „demokratyczne wolności”.

Do Poezji

Poezjo!

Nie zasłaniaj, przede mną oblicza.

– Od tak dawna kocham cię

I nadal jesteś dla mnie tajemnicza.

Znam Cię tylko z przekazu ludzkiego

I z wyobrażenia swego.

Podobno przyjaźnie traktujesz ludzi

Jednak nie każdy, kto Cię kocha

Może liczyć, na Twe względy.

Wybrańcom ukazujesz się

W pełnej, swej krasie.

Ich oczy Cię widzą

Ich uszy słyszą, Twe słowa

Kąpią się w Twojej toni.

 A bywa, że sadzasz ich

Po swojej prawej stronie.

Oni Cię ukrywają

– w obłokach, wysoko.

Chcą, by Cię nie zauważyło

Użytkownika powszedniego oko.

Zawłaszczają Ciebie

– Wybrankę, ulubienicę Bogów.

„Dzień Powszedni” w poprzek staje.

Też chce mieć Twoje piękno

– Barwne pola i gaje.

Chce być:

Brzaskiem wiosennego nieba

Poświatą zieleni

Tkaniną ze słonecznych promieni.

Siostrą, bratem

Jak i matką troskliwą.

Chce, byś zajrzała

Do jego duszy i ciała.

Może wtedy, dzień powszedni

Nie byłby taki powszedni.

Może wtedy

– Twoim pięknem zachwyceni

Byśmy, częściej

Uśmiech na twarzy gościli

I sobie wzajem nie szkodzili?

Jedno jest pewne!

Dzień powszedni byłby zadowolony

Gdybyś uchyliła, swych okien zasłony.

– Ujrzawszy Cię, w pełnej krasie

Oddałby, należny pokłon dla Cię.

– Czy sprostasz, czy pochylisz się

Nad potrzebami powszechności?

– Odpowiadając, pamiętaj!

By zrozumiała była twa mowa

Musisz używać prostego słowa.