Skoczkowie Narciarscy

Nasi skoczkowie, z Kamilem Stochem na czele

Dostarczyli nam radości i emocji wiele.

Z tego tytułu Ich oklaskami nagradzajmy

I całą ekipę, pod niebiosa wychwalajmy.

Niech wiedzą, że Polacy, dobrą robotę cenią

O każdej porze roku – zimą, wiosną, latem i jesienią.

Gratulujemy!

Niech sukcesy, wiele zadowolenia, dostarczają

I życia codzienne umilają.

Antonimy

Góry – Doliny.

Śmierć i Narodziny.

Radość – Smutek.

Kurka i Kogutek.

Dobre i Złe.

Tak! i Nie!

Lato i Zima.

………………………..

– Niemal wszystko!

Ma swego Antonima.

 No i – Sami zauważycie,

Jak mało singli w bycie.

Każdy też wie,

Że coś się ma, albo nie.

Zna też każde stworzenie

Rozkosz jak i cierpienie.

Każde, pewnie coś zabolało

I każde ukojenia doznało.

Wiemy, co światło i cień

I co wynika zeń.

Kiedy byśmy odpoczywali

Gdybyśmy nocy nie znali?

Lecz najtwardsze dowody

To woda służąca do ochłody

I żywota podtrzymywania

– Jak też do oczyszczania,

Wraz z ogniem, bez którego

Nie byłoby jadła gotowanego.

Służą do życia podtrzymania

Ale i do jego rujnowania.

Oboje, choć są przeciwnościami

Są dla nas udogodnieniami

Jak i wrogimi żywiołami.

On służy także do ogrzania,

Jak i do pożogi powstawania.

Łatwo zauważyć się daje,

Żeeeee!

Ogień i Woda – zajadłe przeciwności

To twarde dowody niejednorodności

Świata przez nas użytkowanego

I przez nas wypaczonego.

 – Pewnie Boskie Prezydium

Jak świat stwarzało,

W każdym łożu

Przeciwności układało.

Tropiciela prześladowcę, z wielbicielem

Wroga z przyjacielem

Jak i cierpienie i zadowoleniem.

Co Wiemy?

O! Wielki Wszechświecie!
O! Wielki Boże!
- Czy każde z tych wezwań
Jedno znaczyć może?
Różne wizje przed człekiem
Roztaczali mędrcy.
A pytanie o Boga
Nadal ludzi dręczy.
Jedni mówią, że wiarą
Boga się wyznaje.
Inni znowu, że człowiek
Boski obraz daje.
Gdzie ten Pan Bóg mieszka?
W niebie - powiadają.
W niebie gwiazdy, planety
Wespół przebywają.
Chodzą sobie po niebie,
Różne tworząc znaki.
Skąd biorą energię,
By przebyć te szlaki?
Nasza ziemia, też w niebie.
- Dobrze sobie radzi.
Podobała się, widać Bogu,
Bo ludzi na niej osadził.
Nikt, oczywiście nie wie,
Kiedy i jak się to stało.
Bo, choć o sobie dużo wiemy,
Ciągle, jednak dużo, dużo - za mało.

Drogowskazy

Coś mi się wydaje

Że Polska to same rozstaje.

Drogowskazy miejscowości wskazują.

O odległości jednak nie informują.

Nie wiadomo, jak daleko – Ona

– Od rozstaju jest położona.

Na rozstajach moc ludzi

Nad odpowiedzią – dokąd jechać? – się trudzi.

Chodzą – się wzajem poszturchują

I coraz większy zamęt wywołują.

Ludzie!!! Nie szukajcie miejsca odległego.

Zbudujcie – tam gdzie stoicie – dla się coś dobrego.

Trzy rymowanki

Odkrycie

Dokonałem wiekopomnego odkrycia

Na poprawę ludzkiego życia.

– Wystarczy byśmy dobrem obdarowywali

Tych, z którymi będziemy obcowali.

                         Prawo Natury

Drzewo w lesie, po gałązkach sąsiada pnie się do góry.

Nie dziwmy się temu – takie jest prawo natury.

Narody także tę zasadę stosują

I dla swoich potrzeb sąsiadów wykorzystują.

O swoje dobra, każdy dbać musi

Jeśli nie chce wylądować na „dzikiej Rusi”.

       Wpływy na ludzkie losy

Nie zapominajmy! – Na nasze losy

Wpływ także mają - bliźnich głosy.