Śledziewski: listopada 2016

wtorek, 29 listopada 2016

Polak potrafi

https://www.facebook.com/tadeusz.sledziewski/posts/1241933535853207

niedziela, 27 listopada 2016

Wieża Spacerowo - Widokowa na polanie Widok w parku leśnym Zdroje

https://www.facebook.com/tadeusz.sledziewski/posts/1220287938017767

Zadanie – "Wieża spacerowo - widokowa, na polanie Widok, w parku leśnym Zdroje" – jest jednym z wielu zadań w Szczecińskim Budżecie Obywatelskim. Znajduje się na liście zadań ogólnomiejskich.
Głosowanie rozpocznie się od Nowego Roku – 2017.

Abyśmy, z niej piękności przyrodnicze międzyodrza, jak i miasto – oglądali
Istnieje potrzeba, abyśmy – w głosowaniu – na nią swój głos oddali.
Wtedy rozsiądzie się na polanie Widok, obok Szmaragdowego
A my, z niej, przez lunety zajrzymy – nawet – do gniazda kaczego.
Jej bieżnia będzie pochylona, pod kątem zgodnym z wymogami.
– Umożliwi wejście staruszkom, jak i wjazd inwalidzkimi wózkami.
Ludzie chcąc pooglądać cuda przyrody, będą do nas przyjeżdżali
I tym samym, nasz Szczecin, jak i jego okolice ożywiali.

Do Wieży: Sama widzisz, gdy na własnych nogach będziesz już stała
Wraz z chodzącymi, po Tobie ludźmi, będziesz się radowała.
Wszak, w całej Europie nie ma obiektu takiego
Inwalidom – pośród listowia drzew – spacer umożliwiającego.

Zdjęcie użytkownika Tadeusz Śledziewski.

Konsultacje dotyczące realizacji Szczecińskiego Szybkiego Tramwaju

Szczecin 17 – 11 – 2016 r.

Tadeusz Śledziewski

Szczecin

Ul. Beżowa

Do:

Rada Miasta Szczecina

Konsultacje społeczne dotyczące koncepcji przebiegu

drugiego etapu SST

Szanowni Państwo. Po dokonaniu podsumowania, zgłaszanych przez mieszkańców propozycji przebiegu tras SST na prawobrzeżu Szczecina doszedłem do wniosku, żę potrzeby mieszkańców prawobrzeżnego Szczecina najlepiej zaspokojone by zostały, gdyby SST przebiegał następującymi trasami:

1). Zdroje – Przelotowa – Handlowa – Dąbska – Os. Kijewo.

2). – || – – Chłopska – Kolorowych Domów – Mączna.

3). – || – – Łubinowa – Wiosenna – Jesienna – Pomorska. (Potrzeba zbudowania kładki przez torowisko, żeby mieszkańcy mogli dostać się do przystanku końcowego przy Pomorskiej)

4). Hangarowa – Leszczynowa – Batalionów Chłopskich – Granitowa – Metalowa.

Z Poważaniem i Serdecznym Pozdrowieniem – przesyła Tadeusz Śledziewski

List o treści przywołanej wysłałem do Szanownej Rady Miasta Szczecina. Dzisiaj wpadła mi w ręce wydawana przez SM „Dąb”, dla swoich członków Panorama 7. Na jej pierwszej stronie widniał tytuł – Dyskutują o tramwaju. Z niego dowiedziałem się o propozycjach zgłaszanych na otwartym posiedzeniu Rady Miasta Szczecina. Na tym posiedzeniu byłem osobiście. Ale o mojej propozycji, w artykule wzmianki nie znalazłem. (Możecie posądzać mnie, że chcę się odegrać za zignorowanie mojej wypowiedzi zawierającej propozycje przebiegu tras Szczecińskiego Szybkiego Tramwaju .)

Teraz, po kolejnym zastanowieniu się nad zadaniami, którymi należałoby obciążyć SST pozwolę sobie zauważyć, że władze Szczecina do całego przedsięwzięcia pt. Szczeciński Szybki Tramwaj zabrały się, jakby nie od tej – właściwej – strony. Moim – skromnym – zdaniem przebieg tras SST powinno się konsultować i ustalać na etapie planowania przestrzennego. Dopiero po ustaleniu przebiegu tras powinno się przystąpić do podziału całego przedsięwzięcia na etapy. Ustalanie kolejnych odcinków trasy SST dopiero po oddaniu w użytkowanie odcinka pierwszego, kojarzy mi się ze sztukowaniem, albo z sklejaniem kilku kawałków w całość. – Nie wiem, jak kto, ale ja wolę żeby – na ten przykład – blat stołu nie był sklejany z kawałków.

Zacząć by należało od odpowiedzi na pytanie: Czego oczekujemy od SST? Jeśli odpowiedź brzmiała by; Od SST oczekujemy kompleksowego skomunikowania dzielnic Szczecina prawobrzeżnego ze Szczecinem lewobrzeżnym, jak też międzyosiedlowego, to należałoby wytyczyć trasy dla SST łączące poszczególne dzielnice prawobrzeżne Szczecina z dzielnicami Szczecina lewobrzeżnego, z uwzględnieniem stworzenia możliwości komunikacyjnych między osiedlami Lewobrzeża.

– Gdyby mnie teraz ktoś zapytał, czy w swoich rozważaniach uwzględnię także inne odpowiedzi, na postawione sobie pytanie? – Odpowiedziałbym: Nie! Bo niby, dlaczego miałbym skomunikować jedne osiedla, a drugich nie? Przecież SST, to nie tylko szybka jazda, nie tylko szybsze połączenie z lewobrzeżnym Szczecinem i międzyosiedlowe, to także, a może przede wszystkim mniejsze zanieczyszczanie środowiska. I ten argument powinien mieć wielką wagę w wytyczeniu tras SST – docelowo.

Uważam, że powyższe rozważania i wynikające z nich wnioski są zrozumiałe i przekonywujące. W związku z tym informuję, że podtrzymuję swoją propozycję tras SST przedstawioną w liście przywołanym, na wstępie.

Na Cześć Pana Bernarda Ładysza

Panie Bernardzie! Wielki Litwinie – Polaku!

Tyś nie tylko Śpiewak, ale i Bohater wyzwolenia szlaku.

Ciebie za Ikonę polskości uznać by należało

Bo państwowe odznaczenia, to dla Cię za mało.

Temu poproszę Boga, by wynagrodził Cię sowicie.

Obdarzył zdrowiem i nie kończącym się śmiercią życiem.

Polacy, zapewne przyłączą się i do tego życzenia:

Byś pozostał w naszej pamięci, do ostatniego pokolenia.

https://www.youtube.com/watch?v=sN0EkZl7kno&google_comment_id=z12kttlb0qmpfjjct222yrxqyxrtebnte

piątek, 18 listopada 2016

Porady dla Gromady

Gdybyśmy chcieli, by nie tylko Polska dobrze się miała

Wskazane, by każda władza z tym poniżej się zapoznała.

Bowiem tylko racjonalne, boskimi darami operowanie

Umożliwi, podstawowych potrzeb ludzkich zaspokajanie.

Więc:

Po pierwsze, należy wykorzystać każdy kawałek ziemi nadający się pod uprawę, jak też pod obsadzenie – najlepiej byłoby – drzewem nadającym się do przetwórstwa. Nie odwracać się – w przypadku braku zainteresowania, prywatnych podmiotów gospodarczych zagospodarowaniem terenów – od tworzenia Spółek Skarbu Państwa, podobnych dawnym PGR-om.

Po drugie, należy zlikwidować wszelkie limity ograniczające możliwości wytwórcze i przetwórcze w zakresie zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych.

Po trzecie, utworzyć organ do penetracji rynku na całym świecie, pod kątem wyszukiwania potencjalnych odbiorców polskich produktów. Zaniechać, w zakresie niemilitarnym sankcji nałożonych na kraje nieprzestrzegające zasad współżycia, tak wewnątrz jak i na zewnątrz kraju. Eksport jak i import – cały obrót gospodarczy - w zakresie zaspokajania potrzeb życiowych, nie powinien być uzależniany od politycznej działalności władz danego kraju. Wprowadzić ułatwienia zawierania umów na eksport polskich produktów, a nawet utworzyć program pomocowy i objąć nim potencjalnych eksporterów stawiających pierwsze kroki prowadzące na rynki zagraniczne, uwzględniając w nim obięcie pieczą drobno-wytwórców.

Po czwarte, organizować spotkania z obywatelami na wszystkich szczeblach władzy (kościelnej także). Przyczyni się to do uaktywnienia obywateli, jak też do oceny aktualnych ekip władzy na poszczególnych jej szczeblach.

Po piąte, uniemożliwić eksporterom militariów zaopatrywanie rebeliantów stosujących szantaż i akty terrorystyczne.

Po szóste, koniecznie w trybie pilnym wprowadzić i bezwzględnie przestrzegać zasadę nieingerowania państw bezpośrednio nie zaangażowanych, w konflikty, tak wewnętrzne jak i międzynarodowe. Uchwalić raz na zawsze kolejną zasadę, że ingerencji w obce konflikty może dokonać wyłącznie organizacja międzynarodowa uznana za powszechną, taka jak ONZ. – Żadne mocarstwo nie ma prawa stawać po którejś ze stron konfliktu i udzielać jej pomocy militarnej.

Po szóste, imigrantami afroazjatyckimi niech zajmują się wyłącznie kraje będące kiedyś kolonizatorami krajów, z których obecni imigranci pochodzą.

Po siódme, zlikwidować immunitety sędziom. - To, przede wszystkim sędziowie powinni być czyści, niczym - przysłowiowa - łza. Utrzymać, a nawet wzmocnić ich ochronę fizyczną, przed ewentualnymi atakami stanowiącymi zagrożenie dla ich życia.

Próba oczyszczenia wizerunku Boga Chrześcijańskiego, podjeta z okazji Roku Wiary

Boże! To znowu ja.
– Czy otworzysz mi
Do Twego Serca drzwi?
Ja tym razem dla odmiany
Chciałbym być wysłuchany
Nie w interesie rodzaju ludzkiego
Ale w obronie wizerunku Twojego.

Jak sam wiesz – nie śpi złe.
Ono nieustannie wypacza oblicze Twe.
Zauważyłeś pewnie, że Twa Miłość nieskalana
Ludzkimi cechami została upaprana.
Kupiecką szatę Ci przywdziewają
I za datki odpuszczenia win się spodziewają.
Boga żądnego ofiar z Ciebie uczyniono.
Składanie Ci ofiar upowszechniono.

O zgrozo!

Słyszy się, że zmazanie grzechu adamowego
Uwarunkowałeś złożeniem ofiary z Syna swego.
On za uzyskanie Twego przebłagania
Doczekał się na śmierć krzyżową skazania.
I przez naród – niegdyś – przez Ciebie wybrany
Twój Syn – Jezus – został ukrzyżowany.

O wymóg złożenia sobie ofiary – Ciebie posądzenie
Uważam za największe – ludzkości – przewinienie.

Twój Syn, nie zstąpił na ziemię, dlatego
Aby złożyć ofiarę Tobie z życia swego.

On ofiarował się zastąpić Ciebie samego

Gdyś wybierał się stanąć u boku stworzenia swego

By ramię w ramię walczyć z oddziaływaniem złego.

Tyś wiedział, że ludzie z Tobą – swym stwórcą – u boku

Dotrzymają Ci – w walce ze złem – kroku.

Wtedy, Twój Syn – widząc na co się zanosi

Natychmiast o audięcję Cię poprosił.

Przekonał Cię, byś nie opuszczał tronu swojego

A jemu powierzył, przeżycie życia ludzkiego.

Skutkiem tego Jezus, z Marii Dziewicy zostaje zrodzony

By ród ludzki nie czuł się przez Ciebie porzucony.

Od zarania ludność w ciągłym strachu żyła.
– Niestety! Dotychczas nigdy się go nie wyzbyła.

Więc niedoskonałość stworzenia Tobie zarzucano
I nieujarzmienie zła Ci wypominano.
Wielu też Cię posądzało
Że Ci się nic lepszego stworzyć nie chciało.

Sam nie wie, co to cierpienie - mówili
I wielce istniejącym stanem się gorszyli.
Także i temu Syn Boży przybrał ludzkie ciało
Aby ludziom się nie wydawało
Że życie ludzkie pełne bólu i cierpienia
Jest skutkiem, Twej niedoskonałości tworzenia.

Jezusowe ciało z ciała i kość z kości
Zaświadczyło, o stworzenia Twego doskonałości.
I chociaż zło nieustannie człowieka atakuje.
Dobro także jest przy nim - nigdy go nie odstępuje.
– Ze złem i dobrem, niemałe problemy mamy.
Ich samych w sobie, nigdy się nie doszukamy.
One w zjawiskach i czynach się objawiają
I o dziwo, nie wszyscy je jednakowo odbierają.
– To, co dobrem będzie dla jednego
Złem może się okazać dla drugiego.

– Cóż powiedzieć, widząc sługę poobijanego
A przy nim pana, za ofiarność wychwalanego?
- Wątpliwości pozostają; gdy się zastanowimy
To chciał nie chciał uwierzyć musimy.
– Skoro Jezus nie mógł ustrzec się od złego
Tym bardziej człowiek, nie ustrzeże się od niego.
I mimo Twego, Ojcowskiego Miłowania
Nie unikniemy, ciągłego, ze złem zmagania.

– Choć Jezus w czasie ziemskiego bytowania
Ukazywał nam sposoby zła unikania.
Ziarna ich wśród nas rozsiewał
Do prawości i miłości zagrzewał.
Stawiał drogowskazy, do Ciebie Ojcze wiodące
Niczym Gwiazda Betlejemska drogę oświetlające.
Były nimi, głoszone przez Niego słowa i czyny
Ukazujące możliwości wzniesienia się na wyżyny.
– Tam, gdzie ludzie pokusie nie ulegają
I na co dzień przykazania boskie przestrzegają.

Ale większość z nas tych wyżyn nie dosięga
I nadal zło, w swój kołowrót człowieka zaprzęga.
I nadal pokusie do czynienia zła ulegamy.
Jak dokuczaliśmy, tak nadal innym dokuczamy.
Na nic się zdała wolna wola przez Ciebie dana.
I tak większość z nas, przez zło jest zniewalana.
Choć wiemy, że wolną wolę posiadamy
To i tak – widocznie Bóg tak chciał – powiadamy.

A niepodobna, abyś wzniecał wojenną pożogę
Niosącą ze sobą strach i powszechną trwogę?
Niepodobna też, aby śmierć w obronie wiary
Poczytywano jako złożenie dla Ciebie ofiary?
– Tyś miłością jest! Niemożliwe, by z Twojej ręki
Spłynął na ludzkość ten ogrom udręki?
Jezus powiedział: Potrzebuję miłości, nie ofiary.

Skąd więc się wzięło – składanie Tobie ofiary?

Przecież to wszystko, co nas otacza, wraz z nami

Jest, Twoimi – Boskimi – stworzeniami.

Nie ważne, ile stworzenie Cię wysiłku kosztowało

Winniśmy Cię za to wielbić, swą osobą – całą.

Zło jednak, na to krzywym okiem wejrzało

I ludziom w głowach zamieszało.

Podrzuciło, do ich wyokraźni Boga swojego

– Ze składanych mu ofiar się cieszącego.

Dlatego w Rok Wiary odczuwam pragnienie.
Aby dokonało się Twego Wizerunku Oczyszczenie.
Abyśmy w Tobie widzieli Ojca Kochającego.
A nie Boga, ofiar od ludzi oczekującego.
Żebyśmy Syna Twego – Jezusa – jak brata kochali.
– W Chlebie i Winie, na wieki Go uwielbiali.

To Jezus podczas ziemskiego bytowania

Uczył nas, trudów życia – przyjmowania.

Dźwiganiem krzyża i na nim umieraniem

Zaświadczył, że zła – na drodze życia – spotkanie

Może przyczynić się do powstania uciążliwości

Sięgających kresu naszych możliwości.

Toteż bądźmy świadomi tego

Że nie zawsze można, odeprzeć atak złego.

– Włożony, na barki ciężar, za krzyż uznawajmy

I wzorem Chrystusa, z pokorą go dźwigajmy.

A może – któż to wie – Bóg nam życie umili

Gdy będziemy się do niego modlili?

Więc zachęcam – módlmy się do Boga w Trójcy Jedynego

By chronił nas przed oddziaływaniem złego.

Wszystkim Świętym, też przypominajmy o sobie

By strzegli nas, w każdej życia dobie.

A jak, wraz z Ojcem i Synem, Ducha Świętego uwielbimy

To – wierzcie mi na słowo – zła, do swego serca nie wpuścimy.

Prawdo gdzieś Ty

Prawdy do życia nam potrzeba

Jak kromki powszedniego chleba.

Już słyszę głosy:

Bez prawdy się obędziemy.

Bez chleba, niechybnie pomrzemy.

Zapytam - skąd więc prawdy, pilna potrzeba?

Nie wiecie? – Bez prawdy wyschnie społeczna gleba!

Nie rozwinie się roślinność uczuciowa

I atmosfera międzyludzka będzie niezdrowa.

Stosunki międzyludzkie skarłowacieją

A uczucia, najzwyczajniej pomdleją.

Takie jest moje – Prawdy – postrzeganie!

– Czy jednak zyska ono powszechne uznanie?

Słyszałem, że bez prawdy obyć się możemy.

A jedynie, bez chleba, rychło pomrzemy.

Znowu, zza pleców, niektórych podszepty dolatują

Że żadnych prawd, do życia nie potrzebują.

Wygląda jakby niewielu murem za prawdą stało.

- Czyżby nam kłamstwo życie ułatwiało?

Prawdo! Gdzie jesteś? W te słowa odezwij się:

„Jeśli chcecie żyć godnie, musicie uznać mnie

Za niezbędną – czy to się komu podoba, czy nie!”

Znowu te podszepty! – Choć za Tobą murem stoję.

– Czy się im oprę? Czy wytrwam i do końca ustoję?

One zwątpienia, do mej głowy podrzucają

I „Gdzie twoja Prawda?” – głośno już wołają.

A no! – Gdzie jesteś? Wszyscy Cię szukamy.

– Czasem się zdaje, ze Cię w swych progach witamy.

W ukłonie, każdy przyjąć Cię, godnie się stara

A tymczasem Ty pierzchasz niczym wietrzna mara.

Co ja robię? – O jednej prawdzie mówię?

Czuję, że błądzę i Prawdę o Prawdzie gubię.

Słyszy się, że prawd jest tyle ile ludzi

I każdy udowodnić swoją się trudzi.

Słyszę też – Prawd jest tyle ile pojęć, ile rzeczy

Każda woła: Jam jedyna! – Czy ktoś zaprzeczy?

Mimo, że o Prawdzie, od wieków ludzie dywagują.

Nadal ich, nowe Prawdy zewsząd obskakują.

Nie jednemu, Prawdy sen z powiek spędzają.

Bywa, że niektórzy życie, za Prawdę oddają.

Powiem jedno – by godnie i zgodnie nam się żyło

Pokochać bliźniego jak siebie samego – by wystarczyło.

Głęboka wiedza, o życiu, w tym by nam pomagała

Bo ona duszę – jako pokarm ciało – by zasilała.

Więc zadbajmy o to, by nigdy, tak dusza jak i ciało

Bez posiłku, w drogę życia nie wyruszało.

Ścieżki życia

Życie - choć nasze - chodzi swoimi ścieżkami

Nie licząc się z naszymi potrzebami.

Mimo to, każdego dnia świtaniem

Cieszymy się, jego nastaniem.

Przeżyć, jak najwięcej dni pragniemy.

– Choć, czym nas obdarzą, nie wiemy.

– Już słyszę głosy za plecami:

Przesadzasz waść, z tymi pragnieniami.

Już nie jednemu żyć się odechciało

Jak mu życie, co dnia, cierpień dokładało.

Dobro i piękno, nie zawsze w życiu dominuje.

Bywa, że człek, sam sobie dołek wykopuje.

Prawda! Ziemia jest okrągła – powiadają.

Lecz doły i góry – nie tylko równiny – ją pokrywają.

Na drodze życia – wszyscy – tak bogaty, jak i ubogi

Napotyka przeróżne nierówności – uskoki i progi.

Rzadziej byśmy, o nie się potykali

Gdybyśmy ręka w rękę chadzali.

Toteż, miast wytrząsać się, za moimi plecami

Pracujcie nad, prostującymi ścieżki życia sposobami.

Coś mi się wydaje, że otaczające nas ciemności

Utrudniają poruszanie się w doczesności.

Czy oświaty lampionów, do głów powstawianie

Nie ułatwiło by nam, po doczesności poruszanie?

O polskiej wolności

Gdyby Polacy, za bardzo sobie nie swawolili

To by sąsiedzi ich nie zniewolili

A że Polacy swych chuci okiełznać nie zdołali

Więc sąsiedzi tę słabość wykorzystali.

Trójka ich Polskę rozmontowała.

A polska wolność na wygnanie się udała.

Dopiero spadkobiercy się opamiętali

I odzyskanie wolności, za cel życia obrali.

W walkach o nią życia nie szczędzili

- Dotąd walczyli, aż ją wywalczyli.

Powiem: Żeby o wolność nie wojować

Wystarczy ją pielęgnować.

Tymczasem ……!

Polacy, owocami wolności, wprost się zajadają,

Lecz drzewo, je rodzące, miast podlewać – olewają

W rocznicę chrztu Polski, nie tylko o chrzcie

Chrzest naszego władcy - Mieszka Pierwszego
Przyczynił się do wzrostu znaczenia Księstwa Polskiego.
Czeska księżniczka – Dobrawa – się poświęciła
I pogańskiego księcia – Mieszka I – poślubiła.
Książę Polan zaraz dostał animuszu wielkiego
I na kwaśne jabłko stłukł margrabię saskiego.
Brać niemiecka, przez długie wieki tego nie przełknęła
I w zemście – 1939 roku – wojnę z Polską wszczęła.
Napaść ta, na cały świat, pożogą się rozlała
Ale i tak, Polska w niej najbardziej ucierpiała.

Czy obecne Niemcy, swe zaborcze zapędy pohamowały?
Nie! – One tylko im odmienną formę nadały.
Dzisiaj Niemcy powiadają
Że Europę uzdrawiają.
Ale pod płaszczykiem uzdrawiania
Skrywają swe ciągotki do dominowania.
Dziś nie usłyszymy oddanej na Westerplatte, salwy z pancernika
Tylko szkodzące Polsce słowa, wypowiedziane w Brukseli przez niemieckiego polityka.
Dziś nie zobaczymy dymu, z obozowych krematoriów płynącego
Tylko Przewodniczącego Schulza PiS- owski rząd krytykującego.

Odezwa do Polaków

Drodzy Rodacy!

Nie uważajmy, za zło konieczne - pracy.

Uszanujmy rodaka swego

Na ławce życia - obok - siedzącego.

Przetrzepmy, od czasu do czasu tyłek głupocie

Bo ona staje w poprzek - dobrej robocie.

Rzadko odróżnia dobro od zła

Lecz twierdzi, że na wszystkim się zna.

Sprawiedliwe prawo ustanawiajmy

I jego przestrzeganie wymuszajmy.

Chrońmy nasze wody, pola i lasy.

Bo to, każdego państwa atutowe asy

- Jeśli je sprzedamy

Uszczerbku niepodległości doznamy.

A Władzy Trzeciej, jeśli nie zreformujemy.

- Rewolucję, na się - chciał nie chciał - ściągniemy.

Ponocne wyznania

Z wczoraj na dzisiaj - podczas nocy zarywania

Postanowiłem wyrzucić z siebie, dręczące wyznania.

I niech walą się na moją, starą głowę gromy.

Niech mnie przeklinają, chciwe skarbów gnomy.

Wypowiem głośno, nie bacząc, choćby i na tęgie lanie,

Żerującym na ludzkim cierpieniu hienom, swoje zdanie.

Więc przyjmijcie - choćby i sławni chciwcy - do wiadomości

- Uzależnianie, leczenia od ilości kasy, to hańba ludzkości.

Lecznictwo, jak wiadomo "Służbą Zdrowia" jest nazywane.

Czemu, z zaspokajaniem komercyjnych potrzeb jest zrównane?

Gdyby państwo, z nałożonej roli dobrze się wywiązywało,

To, w USA szukać ratunku dla Kajtka by nie musiało.

Bo państwo jest nie tylko od, armii urzędniczej utrzymania,

Lecz także od potrzeb zdrowotnych, obywateli zaspokajania.

Kończąc, zapytam: Czy jest coś bardziej podłego

Od żerowania, na nieszczęściu bliźniego swego?

Śledziewski