Dziękczynienie

Dzięki Ci Panie Jezu, za stanie się jednym z nas

I przeżycie pośród nas, ziemskiej doczesności.

- Nie uchylałeś się przed oddziaływaniem podłości.

Doznawałeś, jak każdy z nas chwały i sromoty

Nie uchylając się od wejścia na szczyt Golgoty.

Wielbiąc Cię – składam Dziękczynienie.

Bo Ty z miłości do człowieka – swego stworzenia

Zgodziłeś się na śmierć krzyżową i upokorzenia.

Nie poskromiłeś tych, co Cię biczowali

Ani tych, co do krzyża przybijali.

Oby Cię wszystkie Narody wyznawały!

Tyś stał w szeregu, pośród nas.

Tak Ciebie, jak i nas, jednako traktował czas.

Dzięki temu ludzie zostali uświadomieni

Że nie zostali, na tym łez padole porzuceni.

Jako Bóg – człowiek, dzielisz nadal życie z nami.

Boś zstąpił z Nieba, nie dla człowieka wykupienia

Lecz poświęciłeś się – dla człowieka pocieszenia.

A także by człowiek nie postrzegał świata boskiego

Jako błądzenia, po bezdrożach – nieustannego.

By nie wyrzucał Bogu, okropności istnienia

Lecz zauważył niemożność, przeciwności pogodzenia.

By zauważył konieczność istnienia dobra, obok zła

Bo tylko – w ich międzypolu – wolna wola sens ma.

I choć determinantą, stworzeń fauny istnienia

Jest pokarm sporządzony z ciała innego stworzenia

To uwierzmy, że nasz – w Trójcy jedyny – Bóg

Stworzył wszystko,  tak dobrze, jak tylko mógł.

I gdybyśmy, od tego cokolwiek odjęli albo dodali

To byśmy więcej dolegliwości, w życiu napotykali.