Odradzanie

Odrodzić się! raz jeszcze!
I jeszcze raz!
Dla nas się odrodzić i w nas.
Świtem dnia stanąć u progu.
Ciemności rozjaśnić światłem słońca.
Kroplami rosy zraszać źdźbła,
Własnych zamierzeń i dokonań.

Budować! Burzyć!
- Wspólnie razem!
Jedno i drugie wziąć za cel.
Popioły zdmuchnąć!
Żar niech tryśnie!
Wyłamać schorowane drzewa.
I las posadzić - sam - sosnowy.
Żeby powietrze niosło żywiczną woń.
Grobem zasypać smrodliwe wody,
Co liście gniły w nich przez lata.

- Zgnilizna?
Przecież potrzebna jest do życia.
Więc odradzajmy się na niej.
Świtem dnia,
I gorącem słońca,
Wonią żywiczną,
Nieśmy słowo odrodzenia.