Służba Zdrowia

Czy ochrona zdrowia – Służbą Zdrowia – zwana

Jest w Polsce dobrze zorganizowana?

Czy ci ludzie, co w białe szaty się ubierają

Lecząc, potrzebę swej duszy i serca spełniają?

Czy bieli lekarskiej odzieży

Można swe życie zawierzyć?

– Choć takie i inne dręczą nas pytania

Nie unikniem lekarskiego obmacywania.

Bo gdzie człowiek by się nie ruszył

Lecą nań, zatrute strzału z destrukcji kuszy.

Zło rozstawia je na ścieżkach życia.

Strzela zawsze, znienacka i z ukrycia.

A że, z ranami sami sobie nie radzimy.

Po pomoc, do ludzi w bieli udać się musimy.

Z ludźmi, jak to z ludźmi, różnie bywa

– Miast współgrać, jeden drugiego wyzywa.

Uciech, destrukcja ma co niemiara

Bo jedna strona, drugą obwiniać się stara.

Lekarze, o duże wymagania pretensje mają

Pacjenci znowu jednogłośnie wołają:

Gdyby „Służba Zdrowia” – w rzeczy samej nią była
To nasza dola, uśmiech na ustach częściej by gościła.
Służba zaś w komercji szaty się przyodziewa
Temu też – nasza dola – często łzami się zalewa.

Zauważę! – Wszystko zależy od zła, dobra i ludzi!
Chcąc godnie i zgodnie żyć, człek musi się natrudzić.

Tylko, że jeden trud z marszu pokonuje i z nim sobie radzi

Zaś drugiemu, trud  szkodzi i okropnie, w życiu wadzi.

– Te i inne odmienności, nas łokciami poszturchują.

– Temu to wzajemne kontestacje występują.

Jako, że jedni wolą – bliźnim – usługiwanie

Drudzy znowu – ich – wykorzystywanie.

Toteż temu, zamiast życzliwego pozdrawiania

Zauważa się wrogie pomrukiwania.

Całe szczęście, że pośród rodzaju ludzkiego

Są, otwierający się na potrzeby, swego bliźniego.

Dobrze by było, by się więcej takich spotykało

O których powiedzieć – są dobrzy – to za mało.

Takich, którzy nie wstydzą się służebnej roli.

I potrafią się wczuć w położenie, których coś boli.